ခမာဘာသာစကားနဲ႔ ေရးထားတဲ့ သူ႔ဆုိင္နာမည္ကုိ ဘာသာျပန္လုိက္ရင္ “ေရြ႕လ်ားလက္သည္းအလွျပင္ ဆုိင္”လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အသက္ ၄၂ ႏွစ္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဗန္းနစ္အုိင္းဟာ ဒီဆုိင္ရဲ႕ ပုိင္ရွင္ပါပဲ။ သူ႔ဆုိင္က သိပ္ႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္။ စက္ဘီးတစ္စီးေနာက္မွာ လက္သည္းအလွျပင္ ပစၥည္းေတြနဲ႔၊ အသားလွ ဆီဘူးေတြထည့္ထားတဲ့ အိတ္တစ္လုံး၊ ဒါပါပဲ။ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားနဲ႔ ျမစ္ကမ္းေဘးက ရပ္ ကြက္ေတြထဲ စက္ဘီးနဲ႔ေလွ်ာက္ပတ္ၿပီး လက္သည္းအလွျပင္မယ့္ ေဖာက္သည္ရွာရတာပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့သုံးႏွစ္ ဗန္းနစ္အုိင္း ရြာကတက္လာတုန္းက ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ဆံပင္နဲ႔ မိတ္ကပ္အလွျပင္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္ဖြင့္မယ္ဆုိတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိခဲ့ပါတယ္။
“ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မအိပ္မက္ကုိ ကြ်န္မမိသားစုက အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ရွာလုိက္ရင္ ညစ္ ညစ္ပတ္ပတ္ အလုပ္ေတြပဲရတယ္၊ ကြ်န္မက သမီးေလးနဲ႔အတူတူ အလုပ္လုပ္ႏုိင္မယ့္ ေနရာေလး တစ္ခု ေလာက္လုိခ်င္တာ”လုိ႔ ဗန္းနစ္အုိင္းက ဆုိပါတယ္။
ႀကံရာမရတဲ့အဆုံးေတာ့ အုိင္းအတြက္ စဥ္းစားလုိ႔ရတာ တစ္ခုပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ သမီးငယ္ ခ်ာမန္းရဲ႕ အပ်ဳိဘ၀ကုိ ခ်မ္းသာတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆီ ေရာင္းၿပီး ေဒၚလာ ၁,၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရေအာင္ ရွာဖုိ႔ပါပဲ။ သမီးကုိ ၀ယ္လုိက္တဲ့သူက သူအလုပ္လုပ္တဲ့ ”ဘီယာဥယ်ာဥ္” (ဘီယာ၊ မူးယစ္ေဆး၊ ကာရာအုိေက၊ လိင္ အစုံရႏုိင္သည့္ေနရာ)ကုိ အၿမဲလာတတ္တဲ့ ရဲအရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕ျပင္က ဟုိတယ္တစ္ခု မွာ သမီးကုိ ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ ေန႔တုိင္းသြားၿပီး အတူေနတယ္။
တစ္ရက္မွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ သမီးငယ္ခ်ာမန္းနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ေပးတယ္။ ရက္ေစ့သြားၿပီး သမီးျပန္လာေတာ့ အနာ က်က္ေဆးေတြနဲ႔ ဗီတာမင္ေဆးေတြ တုိက္ရပါေတာ့တယ္။ သူ အရမ္းပင္ပန္းၿပီး အားနည္းေနၿပီေလ။ “ေနာက္ဆုံးေန႔ထိေအာင္ ကြ်န္မသမီးခံႏုိင္ရည္ရွိခဲ့တယ္”လုိ႔ အုိင္းက ဆုိပါတယ္။
ပုိက္ဆံအျပည့္ရေပမယ့္ သူစိတ္ကူးထားတဲ့ အလွျပင္ဆုိင္ေတာ့ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ ရတဲ့ပုိက္ဆံထဲက အိမ္လခရယ္၊ ေနမေကာင္းတဲ့ ေယာက်္ားအတြက္ ေဆးကုစရိတ္ရယ္၊ အုိမင္းေနတဲ့ မိဘေတြကုိ ကန္ေတာ့တာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ သမီးေလး စိတ္အားျပန္တက္လာဖုိ႔ ေရႊလည္ဆြဲေလးတစ္ခု၀ယ္ေပးတာရယ္နဲ႔ ပုိက္ဆံက မက်န္ေတာ့ပါဘူး။
အုိင္းရဲ႕ စကားေျပာပုံကုိ ၾကည့္ရတာ ဒီကိစၥကုိ သူေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ရပုံရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔အတြက္အခ်က္ လြဲေခ်ာ္မႈဟာ သူ႔သမီးရဲ႕ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ လဲလွယ္လိုက္ရတာပဲ အဖတ္တင္ပါတယ္။
ဗန္းနစ္အုိင္းတုိ႔ သားအမိရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအျပင္ သူတုိ႔လုိ အေဆာင္ငွားေနရတဲ့လူေတြရဲ႕ ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ ကြ်န္ျပဳခံရျခင္းေတြအမ်ားႀကီးပါပဲ။ အပ်ဳိရည္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားျခင္းဟာ ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံရဲ႕ အဆုိးရြားဆုံး လိင္ေခါင္းပုံျဖတ္မႈေတြထဲမွာ တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးမားတဲ့ ဆင္းရဲခ်မ္း သာကြာဟမႈနဲ႔ လိင္တန္းတူမညီမွ်မႈေတြဟာ ဒီကိစၥေတြကုိ ၾကာရွည္တည္တံ့ေနေစပါတယ္။
ကေမၻာဒီယား ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံးေတြနဲ႔ အာရွရဲ႕ေၾကးရတက္ေရေပၚဆီေတြဟာ ဒီေခါင္းပုံျဖတ္မႈေတြကုိ အဓိကက်ဴးလြန္ၾကသူ ေတြပါပဲ။ ႏုိင္ငံရဲ႕ လာဘ္စားမႈ သံသရာထဲမွာ သူတုိ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။
လူဦးေရ ဆယ့္ ငါးသန္းရွိတဲ့ ဒီႏုိင္ငံမွာ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အယူသည္းမႈေတြနဲ႔ တျခားေဒသအလုိက္အယူအဆေတြၾကား အပ်ဳိရည္လိင္ကုန္ကူးမႈဟာ လုိအပ္ခ်က္တစ္ခုလုိ ႀကီးမားတဲ့စီးပြားေရး ျဖစ္ေနဆဲပါ။
“အပ်ဳိေလးေတြနဲ႔ အတူတူေနျခင္းဟာ ပ်ဳိျမစ္ႏုနယ္ေစတယ္၊ ေရာဂါေတြကုိေပ်ာက္ေစတယ္။ သူမတူတဲ့ စြမ္းအင္ေတြ ရေစတယ္လုိ႔ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အာရွလူႀကီးေတြက ယုံၾကည္ၾကတယ္”လုိ႔ ကေမၻာဒီးယား မွာ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ဦးေဆာင္လုပ္တဲ့ လီကာဒုိအဖြဲ႔ဥကၠ႒ ခစ္ဗ္ကက္ပန္က ဆုိပါတယ္။“ႏုံခ်ာတဲ့ မိသား စုေတြဟာ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ သူတုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိေရာင္းၿပီး စေတးၾကရတယ္။ တရားဥပေဒ စုိးမုိး မႈကလည္း အားနည္းတယ္”လုိ႔ ခစ္ဗ္ကက္ပန္က ဆုိတယ္။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဥေသွ်ာင္ဥကၠ႒ႀကီး ေမာ္ (ေမာ္စီ တုန္း)နဲ႔ ေျမာက္ကုိရီးယား ကင္မ္မင္းဆက္ေတြအပါအ၀င္ အာရွရဲ႕ ထိပ္တန္းလူႀကီးလူေကာင္းေတြဟာ အပ်ဳိ စင္ရဲ႕ေသြးက သူတုိ႔ကုိ သက္ဆုိးရွည္ေစတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ၾကတယ္။
“တကယ္လုိ႔ ရွိေနၿပီးသား ၁၀ ႏွစ္ေအာက္ အပ်ဳိစင္ေလးေတြကုိ လိင္မုဆုိးေတြက မႀကိဳက္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ ဒီမွာရွိတဲ့ ပြဲစားေတြက ထပ္ရွာ ေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးၾကဘူး။ သူတုိ႔အတြက္ အသက္ဘယ္ေလာက္ ရွိၿပီလဲဆုိတာ အေရးမႀကီးဘူး။ ဘယ္ ေလာက္လွလဲဆုိတာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထိ အပ်ဳိစစ္ႏုိင္မလဲဆုိတာကုိပဲ အေရးစုိက္တာ”လုိ႔ ခစ္ဗ္ကက္ပန္က ရွင္းျပပါတယ္။
မိဘေတြကလည္း သူတုိ႔သမီးပ်ဳိေတြ ကုိ ေရာင္းစားၾကတဲ့ေနရာမွာ ကေလးသူငယ္ အခြင့္ အေရးဆုိတာေတြ ဂ႐ုမစုိက္ၾကပါဘူး။ လီကာဒုိအဖြဲ႕ရဲ႕ စစ္တမ္းေကာက္တြက္ခ်က္မႈေတြအရ အသက္ ၁၃ ႏွစ္နဲ႔ ၁၈ ႏွစ္ၾကား အပ်ဳိစင္ေတြ ႏွစ္တုိင္းတစ္ေထာင္ေလာက္ ေရာင္းစားခံေနရပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ကေမၻာ ဒီယားေတြ၊ တ႐ုတ္၊ စင္ကာပူနဲ႔ ထုိင္းက လူႀကီးလူ ေကာင္းေတြဟာ ပုံမွန္ေဖာက္သည္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
“စီးပြားေရး ကိစၥနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံကုိ လာမယ္။ မလာခင္ကတည္းက ပြဲစားနဲ႔ ႀကိဳခ်ိတ္ၿပီးသား။ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟုိတယ္ မွာ တည္းမယ္၊ ေဂါက္႐ုိက္မယ္၊ ၿပီးရင္ အပ်ဳိစင္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ တစ္ညလုံး အခ်ိန္ျဖဳန္းမယ္။ ဒါသူတုိ႔ အတြက္ ပုံမွန္ပဲ”လုိ႔ အဂၤလန္ကလာၿပီး ေခါင္းပုံျဖတ္မႈတုိက္ဖ်က္ေရး အႀကံေပးအျဖစ္ ဖႏြမ္းပင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အဲရစ္မဲဒရမ္းက ဆုိပါတယ္။
ကေမၻာဒီးယားက လူေတြအတြက္ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းဆုိတာ ရွားပါးလွပါတယ္။ လူဦးေရရဲ႕ ေလးပုံသုံးပုံေလာက္က ဆင္းရဲမြဲေတမႈစံႏႈန္းရဲ႕ေအာက္မွာ ဒါမွမဟုတ္ မေသ႐ုံစားႏုိင္တယ္ ဆုိ႐ုံေလာက္ပါပဲ။ ေယာက္်ားေတြက တစ္ရက္ကုိ တစ္ေဒၚလာရွာႏုိင္တယ္ဆုိရင္ အမ်ဳိးသမီးေတြက ၂၇ ဆင့္ေလာက္ပဲ ရွာႏုိင္ၾကတယ္လုိ႔ အာရွဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးဘဏ္ရဲ႕ စစ္တမ္းက ဆုိပါ တယ္။ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားထုအတြက္ တျခားေနရာေတြမွာထက္ အတြင္းခံထုတ္လုပ္တဲ့စက္႐ုံေတြက အဓိက ပုိက္ဆံရွာႏုိင္တဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ။ စက္႐ုံကရတဲ့ တစ္လ ေဒၚလာ ၈၀ ေက်ာ္ ဆုိတဲ့ ၀င္ေငြဟာ ေတာ္ ေတာ္နည္းပါတယ္။ ဒီအတြက္ ကေမၻာဒီယားအလုပ္သမားေတြ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနၾကဆဲပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တစ္ ဖက္မွာေတာ့ ဘီယာ ဥယ်ာဥ္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္မလား၊ ကာရာ အုိေကဆုိင္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္မလား၊ မီး အနီေရာင္ေအာက္က ဖဲေမြ႔ရာေပၚ အလုပ္လုပ္မလား။ ႀကိဳက္တာေရြး။ အတြင္းခံစက္႐ုံမွာ လုပ္တာထက္ ႏွစ္ဆ ေတာ့ ပုိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ အမ်ဳိး သမီးေတြအတြက္ ဒါဟာ အေကာင္းဆုံးေရြးခ်ယ္မႈျဖစ္လာ တယ္။
ေနာက္ထပ္ အပ်ဳိစင္ေတြ ေစ်းကြက္ ေရာက္လာတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုက ဘီယာဥယ်ာဥ္ ပုိင္ရွင္ ေတြဟာ သူ႔ဆုိင္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ကေလးအေမေတြရဲ႕ ဆယ္ ႏွစ္ေအာက္ သမီးေလးေတြကုိ ဆုိင္ကုိေခၚ လာဖုိ႔ ေျပာပါ တယ္။ ၿပီးရင္ ေခၚထား တဲ့ ရက္အလုိက္ သူ႔မိဘ ေတြကုိ ေန႔တြက္နဲ႔ ဆန္ဖုိး၊ ဆီဖုိးေပးပါ တယ္။ ဒီမိန္းကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္လာၿပီဆုိမွ သူတုိ႔ရဲ႕ အပ်ဳိ ရည္ကုိ ေရာင္းစားပါ ေတာ့တယ္။
ကေမၻာဒီးယား ဥပေဒအရ ကုိယ့္ေရြး ခ်ယ္မႈနဲ႔ လိင္အလုပ္လုပ္ျခင္းဟာ ရာဇ၀တ္မႈမဟုတ္ပါဘူး။“ဒီႏုိင္ငံမွာ အဆုိတစ္ခုရွိ တယ္။ ေယာက်္ားေတြက ေရႊနဲ႔တူၿပီးေတာ့ မိန္းမေတြ က အ၀တ္စနဲ႔ တူတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ေရႊကုိ ဗြက္ထဲခ်လုိက္ၿပီး ျပန္ေဆးလုိက္ရင္ နဂုိအတုိင္း သန္႔ေနေသးေပမယ့္ အ၀တ္စကုိ ခ်လုိက္ရင္ေတာ့ အညစ္အေၾကးေတြ က်န္ခဲ့မွာပဲေလ” လုိ႔ ကေမၻာဒီးယား လူငယ္ေတြရဲ႕ လိင္မႈအေလ့အထေတြ ေလ့လာ ေနတဲ့ သုေတသီ တန္ဆုိပရာက ဆုိပါတယ္။
အပ်ဳိရည္ဟာ ဒီလုိဆုိရင္ သိပ္တန္ဖုိးမရွိဘူး ထင္ရေပမယ့္ ေနာက္တစ္နည္းအရ ေတာ္ေတာ္တန္ဖုိးႀကီးတဲ့အရာ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ လိင္မုဆုိးေတြက အပ်ဳိစင္တစ္ ေယာက္နဲ႔ တစ္ပတ္အတူေနဖုိ႔အတြက္ ေဒၚလာ ၈၀၀ ကေန ၄,၀၀၀ ၾကား ေပး၀ယ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိန္းကေလးရဲ႕ အခ်ဳိးအစား၊ အလွအပနဲ႔ သူတုိ႔ သုံးႏုိင္တဲ့ ေငြပမာဏအေပၚလည္း မူတည္ပါေသးတယ္။ ကေမၻာဒီးယား အမ်ဳိးသမီး ဥပေဒအရ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ သူတုိ႔မိဘေတြရဲ႕ ေျပာဆုိခ်က္ေတြကုိ လုိက္နာရ ၿပီးေတာ့ မိဘေတြကုိ ကူညီရမယ္လုိ႔ ၫႊန္းဆုိပါတယ္။
“မိသားစုတစ္ခုမွာ မိန္းမပ်ဳိေလးရွိေနျခင္းဟာ မိဘ ေတြက အျမတ္ပဲလုိ႔ ထင္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားေတြကလည္း မိန္းမေတြဟာ သူတုိ႔အတြက္ ရွိေန ၾကတယ္လုိ႔ ထင္ေနတယ္။ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ မွားယြင္းေနၾကတယ္။ ဒါဟာ အျမန္ဆုံး ေျဖရွင္းရမယ့္ ကိစၥပါ။ ဒါေပမဲ့ အဓိကကေတာ့ မိန္းမပ်ဳိ ေလးေတြကုိ ၀ယ္ယူေနတဲ့ အဲဒီလူႀကီးလူေကာင္း ဆုိတာေတြပဲ။ သူတုိ႔ေတြကမွ ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြ”လို႔ ကေမၻာဒီးယား ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရးကာကြယ္မႈ ဌာနရဲ႕ဒါ႐ုိက္တာ သက္သုိင္က ဆုိပါတယ္။
ႏုိင္ငံေရးသမားေတြလုိ ၾသဇာရွိတဲ့ လူႀကီးလူေကာင္း ေတြဟာ ဥပေဒက သူတုိ႔ကုိ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေနာေက်ေနေအာင္သိၾကတယ္လုိ႔ နာမည္မေဖာ္ လုိတဲ့ လုပ္သက္ရင့္ ရဲအရာရွိႀကီးတစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။
“ဒီလူေတြကုိ ဥပေဒနဲ႔ အေရးယူဖုိ႔ ႀကိဳးစားလုိက္ တာနဲ႔ ခင္ဗ်ားျပႆနာ အႀကီးႀကီး တက္သြားလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဒီကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ ခံရဖူးတယ္။ ဒီလုိကိစ္ၥေတြမွာပါဖူးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြလည္း ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတာပဲ။
သူ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတုန္းက “လိင္ဆက္ဆံတယ္ဆုိတာ လူ႔သဘာ၀ပဲကြ၊ မင္းတုိ႔ဘာမွ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ စရာ မလုိဘူး”စတဲ့ စကားေတြ ေျပာဆုိခံခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
လုပ္ငန္းႀကီးေတြလုပ္တဲ့ စီးပြားေရး သမားေတြ၊ အာဏာရွိသူေတြဟာ အခ်င္း ခ်င္းအဆက္အသြယ္ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အပ်ဳိစင္ေတြ ဘယ္လုိ၀ယ္ရတယ္။ ဘယ္မွာရွိတယ္ဆုိတာ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႔ၾကပါတယ္။
လိင္ေရာင္း၀ယ္ မႈျပဳျခင္းဟာ ကေမၻာ ဒီးယားမွာ တရားမ၀င္တဲ့ကိစၥျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေန႔ထိ ကေမၻာဒီယားတစ္ေယာက္
တစ္ေလေတာင္မွ တရားစြဲတာ မခံရေသးပါဘူး။
(ေဆာင္းပါးထဲမွာပါ၀င္တဲ့ အမ်ဳိးသမီး တခ်ဳိ႕ရဲ႕နာမည္ေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕လုံၿခံဳေရးအတြက္ ေဆာင္းပါးရွင္က ေျပာင္းလဲထားပါတယ္)
The Massenger
0 comments:
Post a Comment